Vraclav, kostel sv. Mikuláše

Kościół pw. św. Mikołaja, Vraclav

Kościół pw. św. Mikołaja we Vraclavi to najcenniejsze dzieło w twórczości utalentowanego praskiego architekta Carla Antonia Canevalliego. Projekt stworzył on w 1721 r. i jeszcze w tym samym roku został on publicznie przedstawiony w dekanacie w miejscowości Vysoké Mýto. Budowę, rozpoczętą w 1724 roku, sfinansowała gmina Vysoké Mýto, a zrealizowali ją miejscowi rzemieślnicy i robotnicy pod nadzorem budowlanym (np. wiązanie dachu to zasługa cieśli z Vysokiego Mýta –Matěja Podmeli). Budynek po ostatecznej finalizacji budowy został poświęcony 21 maja 1730 r. Wschodnia dwuwieżowa fasada kościoła św. Mikołaja dominuje nad wąską doliną i stwarza monumentalne wrażenie. Główny obszar świątyni wyznacza skomplikowany schemat geometryczny. Na głównej osi głębokości budynku, Canevalle, chcąc wydłużyć ruchomy rzut centralny, do przestrzeni centralnej przyłączył prostopadłe prezbiterium z zakrystią z jednej strony oraz salę wejściową z kruchtą i dwiema wieżami z drugiej.

Kościół stoi nad źródłem wody pitnej, która już od początku XVII wieku jest uważana za leczniczą. Pierwsza legenda dokumentująca lecznicze właściwości wody, mówi o vracvlavskim proboszczu Mikołaju, który wyleczył się ze swoich dolegliwości zdrowotnych dzięki przemywaniu w źródle pod urwiskiem dawnego grodu vršovskiego. Dla upamiętnienia swojego uzdrowienia, duchowny zbudował tutaj niewielką kapliczkę poświęconą swemu patronowi, św. Mikołajowi. Najbardziej znana jest jednak legenda z 1664 r., która przybliża okoliczności wyleczenia bezwładnych rąk nożownika Jana Nečesanego, pochodzącego z miejscowości Vysoké Mýto. Dzięki rosnącej sławie wody leczniczej związanej z patronatem duchowym św. Mikołaja, w drugiej połowie XVII wieku powstało znane miejsce pielgrzymkowe i uzdrowisko.

We wnętrzu kościoła św. Mikołaja znajduje się unikalny zabytek rzeźbiarstwa barokowego - Droga Krzyżowa z Hedča. Zespół ośmiu rzeźb grupowych, przedstawiających sceny z pasji Chrystusa, to dzieło nieznanego rzeźbiarza sprzed 1740 r. dla kaplicy prowadzącej na Górę Matki Boskiej (Hora Matky Boží) w Králíkach (dzielnica Dolní Hedeč). Zabytek kultury został definitywnie usunięty ze swojego pierwotnego miejsca po destrukcyjnym ataku nieznanych wandali w połowie XX wieku. Później przeszedł skomplikowany proces restauracji i dziś jest częścią kolekcji Muzeum Regionalnego Vysoké Mýto. Muzeum pełni też obecnie funkcję zarządcy kompleksu i dąży do jego udostępnienia. Dawny budynek uzdrowiskowy wykorzystuje jako przestrzeń na krótkie wystawy.

Odległość od obiektu

Stacja kolejowa

Przystanek autobusowy